Туындылары
МҰҚАҒАЛИҒА...
45 жылдың көктемі,
Өр өлең болып көктеді.
Күрсініп қалды Қарасаз,
Өмірге өкпең көп пе еді?
Қазбауыр бұлтпен жарысқан,
Ақиық едің көктегі.
Арыны қатты арғы атаң,
Райымбек сынды текті еді.
Найзағай болып жарқ еттің,
Қоңыраулатып бөктерді.
Сағыныштан сарғайды
Саржайлауыңның бөктері.
Жетімкөл қалды мөлтілдеп,
Мұзбалағы ең көктегі.
Жылай да қайтқан өмірдің
Базарынан сері едің.
Сарыала қаз оралды,
Бірақ та сен келмедің.
Қарлығашың келді , әне,
Көктемнің шырқап өлеңін.
Сен таулық едің, тау тұлға,
Тартады өрге өр елің.
Қариялар кетті азайып,
Жастықтың таппай бір емін.
Отыздан асып барамын,
Арналсын саған өлеңім.
Артынан жүрмін қарайлап,
Келмеске кеткен кеменің.
Жүрегің сенің жанартау,
Аз ғұмыр толы сергелдең.
Елің барда сен барсың,
Еліңе жырың дем берген.
Өмір сүресің алмасып,
Ақ қайың болып тербелген.
Анау-аспан, мынау-бақ,
Замандасыңдай көз көрген.
Шәмілге жазған хаттарың,
Ақ махаббатқа шөлдеген.
Құрдасы келер заманның,
Өзгеге сені тең көрмен.
Абай жаққан бір сәуле,
Сөнбейтіндігіне ел сенген.
29.01.2021