Салтанат Айдарбекова

Жанарымнан тамшы жас сорғалатқанда,

Бір тұтам күн айналып, зорға батқанда.

Түн баласы айқаспай найза кірпіктер,

Бір жарық сәуле сазарып зорға атқанда,

Сіз қайда жүрсіз?

Теперіш көріп жүргенде тағдырдан асау,

Дос деп сенгенім салғанда аяққа тұсау,

Айыра алмай арасын бақ пенен сордың,

Оңай дейсіз бе бақытты қолыңмен жасау?

Сіз қайда жүрсіз?

Езуде күлкі, қабақты мұң басқан сәтте,

Өтірік күліп, өзгемен сырласқан сәтте,

Өзіңді алдап тағы да ішіңнен тынып,

Үміт пен күдік алысып арбасқан сәтте,

Сіз қайда жүрсіз?

Қасқа маңдайым тасқа сан ұрылған шақта,

Жалғыздығыммен бақта сан қыдырған шақта,

Бақыттымын деп жар салып ғаламға мынау,

Армандар өліп, сенімдер суалған шақта,

Сіз қайда жүрсіз?

Кірлеген көңіл кірбіңін қалай шаямын?

Сыздауық жара ішімде, қалай жоямын?

Іздеген сәтте жанымнан табылмасаңыз,

Бейсауыт келме, есігім ашпай қоямын...

Сіз қайда жүрсіз?..