Туындылары
АҚЫН
Алладиннің шамын ұстап жағардай,
Қу жалғанның мәнін іздеп табардай.
Қадау-қадау ой қашаудан мұқалмас,
Пешенеңе хан жұтынып қарардай!
Ар-ождан мен көңіл күйдің деңгейін,
Жырға бөлеп бесік болып тербегін.
Муза қызға зорлық болып жатқанда,
Алдаспанды қынға сала көрмегін.
Түлен түйген сұңғыла ой алқымдап,
Шабыт келсін найзағайдай жарқылдап.
Тылсым соқпақ ішін тартып күткенмен,
Ақын қалмас көш соңында салпылдап.
Қырандарға керек емес алтын тақ,
Мұзарт құздан шығар даусы саңқылдап.
Сол құздардың ұшар биік шыңында,
Ақындары жүру керек аңқылдап.
Жер кіндігін мәңгі ұстап қалардай,
Кейбір надан жүрсе егер тән алмай?
Алмас қылыш – қара өлең киесі,
Менменсіген ханның басын алардай.