Дәркен Танабаев

Туындылары


ЛИРИКАЛЫҚ ӨЛЕҢДЕР


Таппадым тіршіліктің басқа амалын,
Көшесін жүз кесемін тас қаланың.
Безілдеп белесінде бұл тірліктің,
Бағасың келер күннің қас-қабағын.

Көңілдің кім жібітер тас қабағын?!
Көкесі осы ма екен масқараның…
Сырдың суын сирақтан кешсем бе екен,
Сылқитып сайрасам ба мастар әнін…

Жо-жо-жоқ, жаратқан, сана бергін,
Жоғалтпа мәртебесін саналы ердің.
Махаббат бал-шарабын ұстап алып,
Жана бергім келеді, жана бергім.

***

Көптен бері мен қуанып көрмедім,
Махабат та, күлкі де жоқ көзімде.
Жастық оты жалт еткенде, ермегім –
Ерік берем сол алдамшы сезімге.

Талақ еткен тағдырымды жек көрем,
Ол да менің сан сындырды сағымды.
Салқын мұңмен күн әуресін өткерем,
Ғажап сәт те жадыратпас жанымды.

Бұл сөзіме сенсін мейлі, сенбесін,
Қара да тұр ғашық болса жас жаны.
Нәзік жүрек сатқындыққа төзбейді,
Алданған жан алдай алмас басқаны.

Тағдырымды өр дауылдар тербеуде,
Таусылар ма күте-күте тағатым.
Мұңға оранып тұрған кезде шер кеуде
Жүрек құрғыр таба лар ма бақытын?!

Күндерімді шуақ шашар көріксіз,
Бар ма дәру басар асау қанымды?!
Кімнің жаны сүйсе өзгені еріксіз,
Тек сол Мәжнүн ұғар менің жанымды.