Туындылары
ЖЕЛ
Жел -
әр түрлі жанның дауысын салады,
Әр түрлі аңның дауысын салады.
Әр түрлі түсті көздерді жұмдырып,
Әр түрлі діңді дүниені сындырып,
Әр түрлі үйдің есігін қағады...
Желдің бойында ерекше кісілік
бар екен... ешқандай көрмеген кісі ұғып.
Қарапайымдылығы соншалық...
бір мысал:
түс қайта оянар келіннің, қояды,
ыбырсық қаптаған ауласын сыпырып...
Жел тиген кедейдің қарыны тоқ екен,
Жел ашқан молданың жиғаны көп екен...
Жел сүйген сұлудың еріні шоқ екен,
Жел тепкен шалкөде даланың добы екен...
Жел шашқан күл-қоқыс қаланың соры екен...
Жүйткіген самалдың бар ма екен жетпесі,
Ентіктіретін жоқ оның өкпесі.
(Жел ұшырған жанның жоқ емес сөкпесі)
Жел ұрған әкімнің таз екен кәлласы,
Жел ұрған "сұлудың" жоқ екен бөксесі...
Жел ұрса адамды - табиғи қамшылау!
Бұл қандай қаһарлы жел екен, ғаршым-ау?
Бұл қандай ақ жұпар жел екен алшын-ау?
Жаны бар пенденің желі бар демей ме?
Бұл - мендік іштегі жел екен ащылау...