Малқаров Омарбай

Туындылары

Армысың, ағайын



Қолыңды бер, ағайын,

Жайдық құшақ, кел жақын.

Өзіңмен бірге жырлайын,

Емес пе қазақ өз халқың.

Отанға



Қазақтың бурыл басты бір шалымын,

Әлі де бар сияқты бір шалымым,

Жас егде, өңім көне болса-дағы,

әлі де мойныма алам жыр салығын.

Сағыныш



Көнерсе кеше майталмас,

Құрбыға қалжың бар зілсіз.

Сағыныш іште байқалмас,

Күлкі жоқ арзан әзілсіз.


Түсірме, көтер еңсеңді,

Көрерсің жетсең тоқсанды

Жігіт деп ұғып сексенді,

Қаларсың соғып сен санды.


Көпшіл боп өссең жасыңда,

Бала да кейде сырласың.

Даланың сүйген тасын да

Жырласын ақын, жырласын.

Дос көңілі



Ескірмес, тозбас, дос көңіл.

Сағыныш туар сезімнен,

Түседі тосын еске кіл,

Ыршиды жасың көзіңнен,


Ой көзі жетпей түңілмес,

Сөзіне бөгде сенбейтін.

Қимайды қайран абзал дос.

Қатеңді кеткен жөндейтін.

Өлең кейде көктемдей



Көктемнің кейбір күні елермелі,

Аспанды дүрліктіріп жөнелгені.

Көз жасын бұлап алар ерке бұлт,

Сәбиден мінезі бар өзгермелі.

Жолаушымын мен де бір



Кез де бар ат қарлығып, ер тарығар,

Кез де бар күткен күнге көп зарығар.

Асығыс ат үстінде жолушымын,

Тап болса, тынығар жер ат шалдырар.

Есікті жаппа қатты



Қалып жүр, қаға беріс қалтырыста,

Біледі әркім оны үйде, тыста.

Қашаңғы түлкі мұртын сылай берер,

Кетеді жер сыйпатып қайылыста.

Өзіме



Боз өкпе демес мені жаны отсыз,

Қараусың демес мені әділетсіз.

Адамға үйір жастан жайдармын,

Күн қараң жерсіз, елсіз, әлеуметсіз,

Дана жоқ жерге-елге тауқыметсіз,

Ағасы елдің болмас қошаметсіз.