Салтанат Мадиярқызы

Туындылары


* * *

Мен ұша алмай, көп күмәнге көмілдім.
Ал, балалық армандарым көкте жүр.
Жылдар сырғып, жанарында Сенімнің
Үмітімді ұрлай алмай өтті Өмір.

Жылуын да берер отым сөнбеген,
Күлімдесем, мені сүйген Жарық Күн!
Мықты едім ғой, бәрін жеңіп келген ем,
Енді одан да жалықтым.

Бір үзіліс жариялап бәріне,
Кідірейін. Үңілейін Жаныма.
Мен өзімді іздеп жүрмін әлі де,
Уақыт таппай, Мағына.

Үмітімді ермек еткен сан жылдың
Естелігі – жалғыз ғана бір елес.
Миығынан күліп тұрған Тағдырдың,
Иығына жүгіңді арту – түк емес!

Мін тақпай да,
кінә артпай да ешкімге
Көтеремін, жүрегіме жүктей Мұң.
Өз жолыммен жүріп өтер бес күнде,
Құдайдың да аяғанын күтпеймін!

Ештеңе де сындыра алмас сағымды,
Қайғысын да күліп тұрып шегемін.
Жанның өрті күл қылмаса барымды,
Маған сөз бе, тәннің дерті дегенің?!

Әр түн сайын сәлемдесіп көмескі Ой,
Өзгере ме, көңіл жайлы ұғымым?
Бақ та мендік!
Сор да бөтен емес қой,
Армандардан аласармас ғұмырым.

«Өмір – күрес» деген елді аңғардым,
Жеңілістің өзі жоқ қой, мен үшін.
Әлі күрес алаңында Мен бармын,
Сабақ болған әр сынағым – Жеңісім!