Туындылары
АДЕЛИ
Адели, құрмет тұтамын Айшадай сені,
Биік қоямын Жібектей.
Жүрегіңді қайтсем екен түбектей?
Біздің шығыс қыздарының бір бағы,
Дастандарға арқау болып тұрғаны,
Болған емес ешбірі де олардың,
Тым жауапсыз махаббаттың құрбаны.
Адели, сен сүйікті болу үшін,
Сұлулығың жеткіліксіз десем мен,
Қанша жігіт жылап өтті көшеңнен.
Демеу болмай әке даңқы кешегі,
Бақыт кейде бастан бұлттай көшеді.
О, Адели, дертті бикеш, құсалым,
Париж, Париж, ғашықтардың қаласы,
Неге ашпады саған кеңге құшағын?!
Адели, аруларға бар да шығар айтарың,
Құдайдан да болар түбі қайтарым.
Тусаң егер заманыңнан сәл кейін,
Жерді баспай, гүлді басып шәркейің,
Түн ұзаққа серенада айтылып,
Терезеңнен сирень аңқып, ай күліп.
Сіңілім, сүйе тұра болу азап сүйкімсіз,
Татады деп ойламадым күлкім сыз.
Махабаттан өлді дерсің жынданып,
Қараңғыға мендей тұтқын түн ғаріп.
Тәнімді бұл сидырғанмен табытқа,
Сезімімді сидыра алмай қалыпқа,
Өткенім рас, тағдыр басқа салғасын,
Жүрегіме құйып ауыр қорғасын.
Сенің бағың шығар,бәлкім,бес елі?
Жар атансаң жылы сөзі, төсегі…
Бетіме де шіркеу болды бұл сезім,
Жетімек мұң, өзегім-у, тұл-сезім.
Махаббаттың осы болса мазағы,
Жан шығармын, кім біледі, жазалы?..
Есерсоқ де ессіздікке бой ұрған,
Тағдырыма шексіз нүкте қойылған.
Жастығымды жардан өзім құлатқан,
Кепіл бар ма адаспасқа мұраттан?
Көтеремін пенделердің табасын,
Мін іздесең, бойымнан көп табасың.
Жындыхана, ауру хал, түн іші,
Оны күтті тағы көңіл бұрышы.
Сүю – бақыт, сүю – азап, сүю – сор,
Ақтамаңдар, аямаңдар, дұрысы!
Маусым – ерке,
Шілде – қырсық,
Тамыз – тұйық,
Мендегі мінездің бұл – жиынтығы,
Тіл табысамыз, жоқ қой қиын түгi.
Жаз жасыруды білмейді,
асығуды білмейді,
басынуды білмейді,
Өтірік күлмейді.
Жаз – ыстық,
Ыстықты құштық.
Өзіме ұнайды осы бір Үштік.
Саған жақсы жаңалығым бар:
бүгін – жаз,
ертең – жаз,
бір айдан соң да – жаз.
Менің жазым – Сен!
Сүйдік пе, сүймедік пе білмей алаң,
Қаласам мақтай кетем, тілдей алам.
Тіріскей болмысымды тәуір көрген,
Сен қайда қалдың екен Күнгей адам?
Түс кейіп тағдырымның сен өрнегі,
Құндақтап сан қиялға бөлер мені.
Төріне шығарып ем ерек көріп,
Көңілімнің көп адамға көгендеулі.
Дейсің бе осы сенің өр мінезің?
Көкірек тұсымдағы көрді көзім.
Еркіңде десең-дағы таңдағаның,
Жібермей ұстап қалар келді кезің.
Сипайды маңдайымды сәуір самал,
Сағыныш тамшылары-лағыл солар.
Жанымнан қандай жақсы,жарқыным-ау,
Көңілсіз сәттерімде табылсаң әр.
Болды ма құлшылығым, дұғам әлсіз?
Демеймін жұмыр басың жүр алаңсыз.
Зау болып тұрғанымен заманында,
Тау болып қалыптаспас құлаған құз.
Тұрғыздық есігі жоқ ойдан қамал,
Бір күні сәт туады бейғам болар.
Бақ ішін көлегейлеп тұр көлеңке,
Келер деп қайдан сәлем, қайдан хабар…