Туындылары

ТЫРНАЛАР

Жетсе көктен əуезді сыңғырлап үн,
Құятындай жаныма жырдың нəрін.
Бір киенің сол үнмен жететұғын,
Жебеу етіп жүрекке жүрдім барын.

Əр көктемде өсерде шалғын жерге,
Тігілемін құлаған қарғын көлге.
Адамзаттық бір тамшы мейірге зар,
Сол жеріңнің үстінде бармын мен де...

Нендей сырды мына үн астарлады,
Неге үнсіз жанардан жас парлады?!
Ойға батам қаяулы Расулша,
Тырналарға көз тігіп аспандағы.

Өрт сөндірген боздақтай кескінім де,
Бозарады...
Білмеймін өшті кімге.
Сансыратқан сұраққа жауап таппай
Тыраулаған ұзаттым көшті іңірде.

Ұмытылып дүниенің жалғандығы,
Ұлы сыйдай көрініп салған мұңы.
Сəулесіне бір сəттік зар болам ба,
Сол киеден көз жазып қалған күні...