Ақбота Бейбітбек

Туындылары


* * *

Мұңымды қайтсін менің қаңтар ұғып,
Армандарым жатса да қантарылып.
Әдемі күлудің де жолын таптым,
Көрген соң ба тірліктен сан тарығып.

Қаңтар соңы бітеді ақпанға ауып,
Көк мұз сынды көңілде жатқан қауіп.
Тайғанақтап тағдырым тұрса дайім,
Тас болудан жүрегім сақтан барып.

Мәңгі бұлай қалмаспын, өрлер ісім,
Қанат жайып ұшады кеңге құсым.
Мен көктемді күтемін бар қайғымды,
Қара жердің астына жерлеу үшін.

Бәйшешекке айналар сонда шерім,
Бүр ашады қосыла онда сенім.
Мұңның гүлге айналған сәтін көріп,
Сен де бей жай қалмас едің...
Сезем...